LECZENIE ZŁAMAŃ KOŚCI TWARZOCZASZKI

Złamanie kości twarzoczaszki jest jednym z poważniejszych rodzajów urazów tej okolicy. Złamania mogą obejmować żuchwę, szczękę, podniebnienie, kości jarzmowe, oczodół lub są kombinacja wielu złamań. Niektóre z nich mogą objawiać się jedynie zaburzeniem zgryzu, co często może zostać zauważone tuż po urazie przez rodziców.

Inne objawy świadczące pradopodobnie złamania to zaburzenia mowy, połykania lub nawet oddychania. Dlatego też leczenie często odbywa się w warunkach szpitalnych. Niektóre złamania mogą być z powodzeniem leczone zachowawczo, inne mogą wymagać interwencji chirurgicznej w celu ustawienia złamanych kości w ich anatomicznej pozycji, oraz unieruchomienia na czas uzyskania zrostu odłamów. Rodzaj procedury chirurgicznej i zastosowanego materiału do unieruchomienia podyktowany jest rodzajem złamania, jego lokalizacją oraz wiekiem dziecka.

Na przykład, uraz zębów mlecznych w szczęce z ich całkowitym zwichnięciem najprawdopodniej będzie wymagał jedynie upewnienia się czy zęby nie zostały zainspirowane do płuc lub żołądka a następjnie toalety i ewentualnie szycia rany tkanek miękkich. Z kolei uraz zębów stałych tej samej okolicy, ze względu na wiek dziecka może wymagać repozycji wybitych zębów i ustabilizowaniu za pomocą półelastycznej ligatury drucianej. Rozległe złamania twarzoczaszki, wieloodłamowe złamania żuchwy czy np. złamania oczodołu mogą wymagać poważniejszego zabiegu z wykorzystaniuem płytek do stabilnej osteosyntezy płuytkowej.

Okres okołooperacyjny i rekowalescencji często wymaga antybiotykoterapii, leczenia przeciwbólowego i specjalnej diety w celu zapewnienia najlepszych warunkówe dla uzyskania prawidłowego zrostu kości. Po wypisaniu dziecka ze szpitala, rodzice uzyskują zalecenia dotyczące odpowiedniej farmaktoterapii, diety i okresowych wizyt kontrolnych.